Biegunka

Biegunką nazywamy wydalanie stolca o luźnej konsystencji (płynny, półpłynny, wodnisty) ze zwiększoną częstotliwością (minimum 3 razy na dobę). Wyróżniamy, w zależności od czasu trwania, biegunkę: ostrą (do 14 dni) oraz przewlekłą (powyżej 4 tygodni). W pierwszym przypadku najczęściej czynnikiem wywołującym jest infekcja (wirusowa lub bakteryjna). Dochodzą wtedy objawy, takie jak: gorączka, nudności, wymioty oraz odwodnienie. Biegunka może wystąpić również jako działanie niepożądane wielu leków, a szczególnie w trakcie antybiotykoterapii. Stosuje się leczenie objawowe polegające na podaniu leków przeciwbiegunkowych (Laremid, Stoperan, Nifuroksazyd), nawadniających elektrolitów (Litorsal, Orsalit, Dicodral) oraz bakterii probiotycznych (Enterobiotic, Dicoflor, Enterol). Przewlekłe biegunki są objawem innych schorzeń: chorób trzustki, celiaklii, chorób zapalnych jelit, nadczynności tarczycy czy zespołu nadwrażliwych jelit. Niepokój powinny zwrócić u pacjenta domieszki krwi, śluzu, ropy, fragmenty pasożytów oraz niestrawione resztki pokarmu. Leczenie biegunki przewlekłej jest uzależnione od przyczyny.