Kamica

Kamica nerkowa jest jednym z najczęstszych schorzeń dróg moczowych. W przeciwieństwie do zapalenia pęcherza znacznie częściej dotyka mężczyzn niż kobiety. Najwięcej zachorowań przypada na wiek 30-40 lat. Przypadłość ta polega na zaleganiu nierozpuszczalnych złogów (tzw. kamieni) w drogach moczowych, powodując wiele przykrych objawów. Kamienie najczęściej lokalizują się w kielichach i miedniczkach nerkowych, po czym schodzą moczowodami do pęcherza moczowego, powodując olbrzymi ból. Mogą również w nich zalegać zwiększając swoje rozmiary. W zależności od związków tworzących złogi wyróżniamy kilka rodzajów kamicy nerkowej: szczawianowo-wapniowa, moczanowa, fosforanowa, cystynowa. Do czynników zwiększających ryzyko wystąpienia schorzenia należą: uwarunkowania rodzinne, choroby nowotworowe, choroby układu kostno-stawowego (osteoporoza, dna moczanowa), nawracające infekcje układu moczowego, niewłaściwa dieta i podaż płynów, długotrwałe unieruchomienie. Kamica nerkowa w początkowej fazie przebiega bezobjawowo. Często pierwszą oznaką kamicy jest kolka nerkowa, która objawia się silnym, napadowym i nawracającym bólem pleców w okolicy lędźwiowej promieniującym do pachwin. Jest on wywołany schodzeniem kamieni w dół moczowodu i ustępuje po odblokowaniu przepływu moczu. Leczenie kamicy nerkowej zależy od fazy choroby. W przypadku wystąpienia kolki nerkowej wprowadza się leczenie farmakologiczne polegające na uśmierzeniu bólu i przywrócenia drożności przewodów moczowych. Podaje się leki przeciwbólowe (bazujące na aspirynie, diklofenaku czy ketoprofenie) oraz leki rozkurczające (No-spa, Spastyna, Scopolan compositum). Natomiast w okresach pomiędzy atakami kolki stosuje się środki ułatwiające oczyszczenie układu moczowego z zalegających kamieni. Są to najczęściej ziołowe preparaty o działaniu moczopędnym (Fitolizyna, Debelizyna, Cystone).